Het zijn heftige weken, zo vlak voor het vertrek naar Australie. Het is super om familie en vrienden te zien, spreken en soms simpelweg bij elkaar te zijn. Het doet je beseffen hoe belangrijk dat is, maar het laat ook pijnlijk zien wat je 'achterlaat'. Je emoties nemen je mee op een werkelijke achtbaan. Bezoek, afscheid nemen, een auto die kapot gaat voordat ie verkocht moet worden, inpakken, verhuizers, nieuw huis, lange vliegreis in het vooruitzicht, het aftellen is begonnen.
Gisteren kwamen de verhuizers en hebben in 4 uur ons hele huis ingepakt en afgevoerd. Heel bizar. We moeten nu zo'n 3 maanden uit een koffer leven. Maar we hebben er nog steeds heel veel zin in, dat gelukkig wel.