Ach, zo schrijf je de ene dag nog niet al te serieus over een niet goed gepland ziek kind en zo zit je de volgende dag in het ziekenhuis, talk about Murphy's law. Wat had ik een spijt van mijn woorden, want als je kind echt wat heeft, dat is verschrikkelijk. Het was ook heel erg in het ziekenhuis, Finn hele hoge koorst en als men het heeft over meningitis dan beginnen alle alarmbellen wel te rinkelen. Gelukkig deed een infuus (wat wel verschrikkelijk zielig is) wonderen en knapte ons kleine kereltje al snel weer op. Maar wat waren we even vreselijk bang. Een nacht in het ziekenhuis is ook geen pretje, gelukkig is mijn moeder gisteren gelijk gekomen en mochten we gisteren ook weer naar huis. En vandaag, vandaag is ie vrolijk en geheel koorstvrij, we keep our fingers crossed!

Sunday roast

Een echte traditionele Sunday Roast in Beaumaris, met Kelsey en Richard, nog in de witte broodsweken and ever so happy together! Kelsey is vanuit California nu (tijdelijk) in Wales komen wonen dus een echte bikkel mogen we haar wel noemen (oftewel, true love!).

Update

Het wordt wat minder met de blog zo in de loop der tijd, de hormonen zijn uit het lijf verdwenen, de eindeloze stoom foto's van de nieuw geborene neemt af, het leven neemt z'n gewone wending weer en ook wij zijn geworden tot ouders die dubben met tijd, opvang, files en een onverwachts niet goed gepland ziek kind! Toch tijd voor een update, anders gaat de blog wel erg achterlopen! Eerst een beschamende onthulling, ook ik, ja, vreselijk, ook ik doe SB. Gewapend met HET boek SB van mijn moeder (enkele maanden terug haar vreselijk uitgelachen....) terug naar Wales. En zoals een ieder weet, afvallen is een kwestie van meer bewegen en minder eten............meer bewegen is leuk als je tijd hebt, tijd is een hekel punt in de eerder genoemde kind, werk, thuis kwestie, maar weet wel, ook zonder bewegen val je af met SB, wat wil je nog meer, no pain no gain, dus ja, het is niet echt een bougondische levenwijzenen vreselijk saai.
Gelukkig is er dit weekend weer een goede gelegenheid om even te falen want we kunnen weer volop vlaai eten in het brabantse aangezien Karel 60 wordt. We vliegen met z'n allen heen maar ik blijf daarna nog even alleen in Nederland. Enige maanden terug ben ik "awarded" met een "travelfellowship" (schijnt nogal een prestigeuze prijs te zijn in the UK) en ga daarom een week in Nederland werken om ervaring op te doen met een nieuwe methodiek waar ik later een artikel zal schrijven in het tijdschrift voor social work alhier. Toch leuk! En aangezien het tijd wordt dat Finn wat meer tijd in het vliegtuig doorbrengt en we erg aan vakantie toe zijn vliegen we in maart naar Thailand. Zijn we van die mensen waarvan ik voorheen altijd dacht, please, laat me daar niet naast zitten! Anyway, wij kijken er naar uit want enige zon is nodig!

Pa & Ma

Met dank aan Janette!