Estartit

Na alle radiostilte van de afgelopen anderhalve week eindelijk weer 'blogbaar' materiaal!! We zijn nog niet van de aarde gevallen hoor, het is gewoon zo enorm druk geweest voor ons allebei dat we niet toekwamen aan uitstapjes en foto's. Maar dat kun je gerust stilte voor de (vakantie-) storm noemen. Afgelopen weekend de voorzichtige eerste zonnestralen in Estartit (een luttele 140 km boven Barcelona), aan de Costa Brava, alwaar broerlief woont en werkt samen met Bertha. Heerlijk...de zon, het ontbijt op het terras, de tapas, de relaxte sfeer, het gezelschap, helemaal prima. Zie hier het resultaat :-)

 
Een ware zonnewijzer met daaronder een echte Dali. 

 
Flaneren over de boulevard in Estartit. Het seizoen moet nog beginnen maar langzaamaan ontwaakt dit kuststadje en openen steeds meer winkels en restaurantjes. 

 
Gesteund door de carnavalskraker 'zoenen is lekker' kon ik het niet laten natuurlijk :-) Met mijn lief in de Spaanse zon. 

 
Malaga tegen Barcelona, uiteraard live op tv. Wij naar de kroeg en genieten van al het tumult en consternatie als Barca 0-0 speelt en de wedstrijd niet echt sprankelend was. Meemaken, bijzijn, volgende keer in Nou Camp voor de echte 'feel'. 

 
Voor de deur van het appartement, ontbijtje in de zon op het terras met op de achtergrond het ruisen van de zee. 

Ongelofelijk maar waar, en zonder Photoshop. 26 graden, schoon aan de haak. Zalig!

 
Waar je ook gaat, waar je ook staat, je ware afkomst moet je nooit verloochenen. Op een pleintje voor een idyllisch kerkje met elektrische kaarsjes om aan te steken ?! 

 
Onze persoonlijke groene huurkikker, genaamd Kia 

 
Aangezien Antonio elke dinsdag met zijn Catalaanse vrienden gaat bowlen moesten wij er ook aan geloven...en dat hebben we geweten. Met een gemiddelde van 174 konden wij alleen maar toekijken en onze waardering/frustratie uiten. Leuk was het wel, een typisch oude bowlingbaan waar je met eigen schoenen uit de voeten kon en de bal mocht laten stuiteren zo vaak je wilde. 

Een typisch tafereeltje. In Toerella de Montgri lekker op het terras terwijl om ons heen de overheerlijke Navel-sinaasappels verkocht worden en de geur van gepekelde stokvis je tegemoet komt. Hier vlakbij hebben we ons tegoed gedaan aan chocola met dooromheen een croissant, een klein kind was er niets bij, geloof me! 

uitstapje naar de Griekse nederzetting bij l'Escala

 

Hier mag ie na een uur en 10 minuten eindelijk weer uit de scanner. Zo ver lig je dus bij dit soort onderzoek in de scanner, met je halve lichaam.

Hier is Martijn, mijn volgende slachtoffer. Door regen en wind, na het spinnen is hij om half 8 aan de beurt. Eerst de vragenlijst of ie geen metalen in z'n hoofd heeft of ooit neurologische aandoeningen heeft gehad, anders kan het niet doorgaan of moeten we een arts/specialist consulteren.

Een beetje blurry, maar deze foto is gemaakt door het raam vanuit de control room terwijl Elwyn in de scanner ligt. In de tube zie je het spiegeltje waardoor je naar het scherm achter de scanner kijkt. Eigenlijk lig je dus met je hoofd en lichaam in een enorme magneet.

Donderdagavond was het weer scan-avond. Twee proefpersonen in de fMRI-scanner van Ysbyty Gwynedd (hospital), dit maal bijgestaan door onze lieftallige Frances, de radiographer. Morgen (zaterdag, red.) moet ik ook aan de bak. 10h00 is India zo welwillend om mij uit de brand te helpen en de scanner in te gaan. Op de foto zie je de control room van de scanner, vooraan de laptop waarmee we het experiment aanbieden aan de proefpersoon terwijl ie in de scanner ligt. Via een kabel wordt de laptop met een beamer verbonden die dan projecteert op een groot scherm dat achter de scanner staat zodat de proefpersoon via een spiegeltje boven z'n hoofd op dit beeldscherm kan kijken terwijl ie in de scanner ligt.

Bergen wit van de sneeuw op de achtergrond, magnifiek. Als het komend weekend nog zo is gaan we in de benen, de Snowdon beklimmen!

En zie daar, het meest westelijke puntje van Anglesey.

Breathtaking....

Een beeldschone omgeving, doet een beetje Iers en Schots aan, maar deze kliffen zijn ook wel bij Pembrokeshire te vinden en duidelijk dus ook bij ons om de hoek!

En hoog!!!

Isn't she cute? Het was ook wel vrij winderig zo bij de zee. Holyhead, Southstack genaamd, deze plek. Het was vrij tricky om daar te lopen, vandaar de volgende waarschuwing.

3-3 en dan 33

Een week 33... Leuk alle kado's en kaarten en verrassingen! Het was super om lekker verwend te worden in een prachtig hotel bij Caernarfon waar we lekker konden zwemmen en heerlijk (eindelijk weer eens) in de sauna konden. En waar we zalig hebben gegeten en een prima ontbijtje hebben gekregen. En dan die suite...een uitzicht van jewelste, een lekker bed, grote badkamer met (bubbel-) bad dat niet meer helemaal functioneerde helaas maar wel bijdroeg aan het totaalpakket natuurlijk. Ja, echt heerlijk, en alsof het niet opkon ook nog eens een dik pak sneeuw zodat we door de krakende sneeuw konden lopen op zaterdag, onze eerste Welshe sneeuwman konden fabriceren met geleende zonnebril van Corina, opgetuigd met muts en handschoenen. Als een kind voel je je dan weer, in de sneeuw. Allemaal leuke boeken en tijdschriften om te lezen en uit te koken een een heuse hartslagmeter. Dus wij vol goede moed op zondag naar Holyhead om eindelijk eens de kliffen te bekijken en tegelijkertijd verantwoord met ons lichaam bezig te zijn en letterlijk en figuurlijk een vinger aan de pols te houden! Prachtige foto's en een defecte meter waren het resultaat maar lol hebben we zeker gehad.

 

Echte plaksneeuw!

 

Sneeuw is zwaar!

 

Het valt bouwtechnisch niet mee!

 

resultaat van project sneeuwman!

 

Ons farm house hotel ter ere van Werner zijn verjaardag! Links het zwembad met sauna en rechts boven onze suite met twee grote ramen met prachtig uitzicht over het besneewde landschap van Snowdonia. 

"sneeuwvrij" in Wales!

Na een weekend Nederland kwamen we dinsdag avond weer thuis, onderweg van Liverpool viel er al de nodige sneeuw en woensdagochtend was er zo veel sneeuw dat we niet naar het werk konden! Er komen ook geen zandwagens bij ons in het dorp. Vanochtend wederom geen sneeuwvrije wegen en relaxen we nog een dagje verder, ook niks mis mee! Al moesten we te voet boodschappen doen want na onze trip naar Nederland was de koelkast leeg, het voelt alsof we in Canada wonen! Met mutsen, sjaals en dikke jassen zo een veertig minuten lopen naar de supermarkt, en voor onze senioren buren medicatie bij de apotheek gehaald. Vanmiddag rond drie uur brak de zon door dus nu zijn de wegen wel weer begaanbaar dus morgen zullen we weer richting werk gaan, helaas want morgen is Werner jarig! En dat wordt vast heel leuk!

En het is echte plaksneeuw en dat brengt het kind in iedereen boven, zo ook bij Werner! 

Het sneeuwt maar door!