Trip

Onze blog begint nu toch wel erg op een "natuur liefhebbers site" te lijken na de updat van dit weekend. En, ook al hebben we wel eens een feestje, ook op deze foto is er weinig variatie qua mensen (het zijn wel hele leuke mensen hoor!) Marius heeft ons na twee "zware" weekenden nu dan eindelijk toch verlaten en is onderweg naar zijn nieuwe werkplek in Geneve. Tijd voor een uitstapje! Werner gaat dit weekend Carnaval vieren als ras echte brabo en ik ga richting arena hotel in Amsterdam waar ik het hele weekend heel hip ga zitten doen met Tamar en Janette. Dan nog twee dagen samen naar Friesland en dat maakt het een goed gevulde mini vakantie! Onze echte vakantie zal in April zijn, we gaan twee weken naar Shanghai! Het vieze eten en de ziektes van onze vorige trip zijn weer vergeten en we gaan er weer met frisse moed tegen aan! Lang leve het chinese woordenboek!
En natuurlijk volgende week weer een foto van ons bij de frietzaak op Schiphol :-)

 

 

 

En dan de laatste groepsfoto!

Aan het einde van het feest dan de allerlaatste groepsfoto, helaas is Werner te laat voor de zelfonstpanner, India verstopt zich en ik sta er bij alsof het een zeer serieuze aangelegenheid itt de rest van het zooitje!

Leila k is in the house!

 
sorry, insight joke! 

De vraag is............

Waarom heeft iedereen wc papier om? Dat weten we zelf ook niet, deze nieuwe traditie is vorige week zaterdag ontstaan en heeft gisteravond zijn hoogtepunt bereikt. Opvallend echter, toen alle professoren en lecturers aanwezig waren niemand zich hulde in plee papier maar zodra deze het pand hadden verlaten het feest tot volle bloei kwam!

Afscheid Marius part 2!

Hadden we vorige week zaterdag al een feestdag, deze zaterdag Marius zijn grote afscheidsfeest met veel mensen, veel gezelligheid en wederom een haardvuur en een dansvloer, nu echt voor de allerlaatste keer een "houseparty"!

De winnaars!

 

Voor uitleg, zie hieronder! 

De puzzel!

En natuurlijk waren er activiteiten bij deze feestdag! Werner had dan ook een quiz gemaakt die per auto volbracht moest worden om de tijd te doden (en ja Marius, Jorien en Martijn, jullie hebben met eer gewonnen!). 's Avonds nog een puzzel wedstrijd, de vrouwen mochten eerst. Nadat de mannen dit aanschouwd hadden dachten ze deze puzzel wel even in 5 minuten in elkaar te zetten. Maar jullie begrijpen, na dertig minuten waren ze nog steeds aan het discussieren over welke plank waar moest!

Geen feestje zonder eten!

 

En natuurlijk was er na het caven een eetfeest bij Marius thuis (leuk, krijg je een suprise party en komen ze daarna je house trashen!). Bij Marius is het altijd super leuk omdat hij en een haardvuur heeft, en een grote "dansvloer" en geen buren! 

 
 

Afdaling

In de mijnen zijn verschillende levels en je klimt als het ware steeds hoger in de berg. Naderhand dus flink afdalen!

Afscheidsfeest Marius part 1!

 

Marius vertrekt volgende week zaterdag definitief richting Geneve en daar hoort een surprise party bij! Al eerder stonden Werner en ik heel charmant op deze blog tijdens de caving activity in the Snowdonia. Met helm en lamp door de oude slate mijnen van Wales, hier de hele groep min Patrick die helaas ziek was. 

contrast, letterlijk en figuurlijk

Om onze naam en de indruk die we hebben nagelaten na vorige foto weer wat op te krikken ('we gaan niet als Andre van Duin en Corry van Gorp door het leven in Wales') leek het me wel aardig om even te laten zien waar ik de laatste week mee bezig ben geweest. In bovenstaand plaatje zie je mijn brein zoals gescand met een MRI-scanner in Bangor en als je heel goed kijkt zie je in de doorsnede rechtsboven (met COR erboven, wat staat voor Coronaal, zoveel als van boven naar beneden) een groen omcirceld plekje. Dat is een gebiedje in de hersenen dat speciaal actief wordt bij het kijken naar gezichten. Het heet de fusiform face-area. Eenieder heeft zo'n gebiedje normaliter en momenteel ben ik met Corina's brein aan de slag om het ook bij haar te localiseren (niet online maar mbv gemaakte hersenscans :-)). Het grafiekje rechtsonder (de ROI Signal time-course) geeft aan hoezeer het gemeten signaal verandert naar gelang plaatjes worden aangeboden aan mij op de locatie van het plekje rechtsboven in mijn brein. De groene balken staan voor gezichten die worden aangeboden, rood voor bloemen en blauw voor plaatsen/locaties. Het signaal (de witte lijn) dat is gemeten piekt over het algemeen op de groene balken, dus tijdens de aanbieding van gezichten op het scherm. Dat is het, nu snel weer verder met Corina en Richard.

???????????????????????????!

 
 

Herinnert u zich deze noggggggg?!?!?!?! De letterlijke en figuurlijke smulhoek van Schiphol. Voor echte expats een uitkomst en noodzakelijkheid tegelijkertijd. Oh ja, en heeeeeel erg lekker natuurlijk, haha.

Terwijl ik stond te genieten van mijn laatste (van een ontelbare hoeveelheid) stuk pruimenvlaai wilde m'n moeder onder de foto uit duiken..waarom ook alweer ma?! :-)

Op deze foto ben ik het meest trots van allemaal. Hoe oud en vertrouwd kun je vele facetten pakken in een foto? Een ouderwets koffiezetapparaat van DE, een senseo-apparaat, een fluitketel, een frietpan voor op het gasfornuis waaruit heerlijke bitterballen tevoorschijn komen....Yummie!!

Als de verjaardag en het non-stop kletsen even teveel werd of gewoon vanwege zin trok de caravaan richting keuken en afzuigkap om te voorzien in een behoefte (bekend plaatje Welmoed?! ;-))

2 rondjes, de laatste een titanenslag waar Corina en ik om het been strijdden en Lian ermee aan de haal ging. De eerste was een klinkende van Jack.

Anderhalf uur puur genot...En dat gratis, bij aankoop van een reuzeverpakking Justus van Maurik's; Brabantse goedheid denk ik.

Nostalgisch...treinkaartjes pinnen op het station van Deurne. En met een zonnetje erbij was de kou prima te harden in het Nederlandsche.

Liverpool airport, Corina heeft een nieuwe trend in de wereld geroepen...namelijk de meal-deal van de Boots. En als klap op de vuurpijl mocht ik zelfs nog een toetje extra!!

Een carnavaleske pottenbakker in Wales (nog <1 maand te gaan)

Waarde lezers,
Hoogste tijd voor uw part-time buitenland-verslaggever om weer eens een verhaal aan papier toe te vertrouwen. Ofschoon we al 10 dagen geen update hebben gegeven wil dat niet zeggen dat we niets hebben meegemaakt. Au contraire, pas nu kunnen we even laten zien wat we hebben uitgespookt afgelopen weekend. Na 7 maanden kon ik afgelopen vrijdagavond laat eindelijk weer voet op Nederlandse bodem zetten. Samen zijn we van Liverpool naar Amsterdam gevlogen en gingen we een weekend in het ‘deep South’ van Nederland tegemoet. Jawel, de carnavaleske provincie van Nederland was ons doel en meer specifiek de verjaardag van ‘ons pap’. Alle voorbereidingen ten spijt (ooit hoorde je nog het brabants volkslied als je op deze pagina kwam) zal de cultuurschok (en dat nog zonder de ‘pil-strikkels’ op de openbare weg) aanzienlijk zijn geweest. Het is ook niet niks om 12 uur non-stop met familie, vrienden en bekenden van m’n ouders en ‘Broabantse toal’ opgescheept te zitten. Gezellig en leuk was het zeker en nog meer. Vrijdag bij de kachel en een glas wijn gekletst tot in de kleine uurtjes en zaterdag eindelijk weer kunnen toegeven aan onze grootste hobby...Anyway, de Sale liet het wat afweten maar desondanks was het leuk om door Eindhoven te struinen, een salade en broodje boerenkaas bij V&D te scoren, een bakkie te doen in een bruin café en onszelf heerlijk te verwennen met antipasti bij Mangiare op de Kleine Berg. Italiaans eten blijft en is toch mijn all-time en absolute favoriet (hoewel Indiase curry in de nek hijgt) en onder het genot van een glas wijn hebben we magazines en de Volkskrant gelezen, genietend van lekkere hapjes. Een dikke Cubaan verder (voor de oplettende lezer: de winkelier had me al gewaarschuwd dat het me anderhalf uur puur genot zou verschaffen) zijn we met de trein richting huis gegaan maar niet voordat we onderweg zijn uitgestapt om toe te geven aan onze tweede verslaving...Catan!! Jack en Lian waren gezellig thuis en onze uitdagers in het land van de kolonisten. Heerlijk. Met een biertje, toastjes en kaasjes om de tafel, het toppunt van Brabantse gastvrijheid. Daarvoor, tussen station en plaats van bestemming hadden we al toegegeven aan ‘friet van Piet’, maar lekker was het allemaal. Zondag een hele dag verjaardag en mensen en kletsen en wijn en hapjes en taart en vlaai en gewoon ouderwets gezellig. Corina moest het soms even ontgelden als boegbeeld van de ‘op-het-punt-van-annexatie-staande’ Friese cultuur maar het was reuzegezellig om iedereen weer eens te zien, wat te kletsen en iedereen te laten kennismaken met mijn lief. Zeer gecharmeerd was de gemene deler van eenieder. Maandag nog even snel naar de HEMA, de Appie en het Kruidvat voor wat laatste Nederlandse souvenirs en benodigheden/verslavingen en op weg naar Schiphol. Met twee keer zoveel kilo’s als op de heenreis door alle pads, een dekbedovertrek met leuke kleurtjes, kaarsen en 1 paar nieuw schoeisel ieder :-)! Mijn ouders hebben ons lekker weggebracht en na de overtocht en een autotochtje door het Welshe land waren we rond de klok van 9 weer op ons eigen, oude vertrouwde Y Dalar. Home sweet home, na een zeer geslaagd weekend was het echt fijn om thuis te komen.