Ervaringen

Hallo iedereen,
Zo tussen de lieftallige foto’s door ook nog maar eens even wat schrijfwerk toevoegen dacht ik zo. Want het is natuurlijk ook altijd leuk om eens te lezen wat voor hersenspinsels er zo aan te pas komen bij een kersverse papa. Het gebeurt niet vaak, maar nu moet ik toch bekennen dat ik, als ik naar onze kleine man kijk, niet zo heel goed mijn gevoelens onder woorden kan brengen. Het is zo groots en allesomvattend, zo verfijnd en tegelijkertijd ook buitenproportioneel dat het eigenlijk een kwestie van ‘meemaken’ is. De kleine (wat heet klein, gisteren 5 kilo schoon aan de haak, 7 weken oud) begint steeds meer zijn wereld te verkennen. Rondkijken, dingen volgen, lachen, je soms ook straal negeren (hautain bijna, haha), en het prachtigst van alles...geluidjes maken. Het is nog geen kirren maar ook al lang geen stinnen meer. Het zijn ourgeluidjes die worden uitgestoten, klanken als ‘oe’, ‘eh’, ‘ah’ en zelfs soms een aantal na elkaar in een riedeltje. En als iets vertederend is, is het dat wel. Eerst lag ‘ie dan tegelijkertijd een vieze broek te genereren, nu reageert ‘ie al duidelijk meer op jouw woorden en mondbewegingen. Nog niet perfect natuurlijk, en als ouder ben je ook niet volledig objectief, maar toch. Er is nog steeds een bijzonder grote kans op een nat hemd als je ‘m even in z’n blote nakie laat liggen en probeert contact te maken, maar dat neem je voor lief uiteraard. De wasmachine wast wel :-). Hij probeert ook steeds meer zijn duimpje in zijn mond te steken, maar vaak nog gewoon de hele hand. Zijn knuisjes gaan ook meer open, met name tijdens het slapen en hij is nog steeds zo eigenwijs, zo de baas in huis, absoluut onvoorstelbaar. Maar wel leuk! Gelukkig doen we het volgens de consulante heel goed en moeten we zeker ons gevoel volgen, wat voor ons een hele goede leerstoel en ook wel geruststellend is. Want we hebben een paar avonden structuur proberen in te bouwen, een ritueeltje samengesteld. Nou, vergeet het dus maar. Meneer gaat slapen wanneer hij wil, en op zijn manier, en ook gecontroleerd huilen, inbakeren en wat dan ook heeft het dak eraf doen gaan van zijn huilen. We hebben er nog buikpijn van soms. Dus gewoon ‘go with the flow’, nog even wachten met in de structuur duwen. Genieten was het devies, en dat gaan we wederom doen!