Night rider

Dit weekend werden we weer verwend met een bezoek van beppe Korrie. Op een of andere manier gebeurt er dan altijd iets...Iets buitengewoons. Dit keer is het ook weer een sappig verhaal....

Vrijdagavond gingen Corina en ik squashen en wat drinken, want met een geweldige oppas tot je beschikking neem je het er natuurlijk even van. Toen we na een ‘slag en een borrel’ rond half 11 thuiskwamen was Finn wakker geworden. Vanaf dat moment weigerde ‘ie pertinent nog te gaan slapen. Op de arm, op de schommelstoel, in bed, uit bed, op de bank, niets hielp. Hij kon gewoon de slaap niet meer vatten, terwijl hij oh zo moe was. Totdat ie zo overstuur raakte dat we om 3 (!) uur besloten de alom beproefde truc van autorijden te gaan toepassen. Corina en ik in pyama en ochtendjas in de diesel (voor de oprechte truck-ervaring) en op pad. Met de stress van een bijna lege tank nog een uur op de A55 heen en weer gescheurd, maar slapen, ho maar. Net voordat we besloten via Bangor terug te rijden viel meneertje eindelijk in slaap. Van pure vreugde nam ik een bocht ietwat te ruim, helaas opgemerkt door een wagen met de bekende blauw-gele fluoriscerende vertical strepen. En ja hoor, even later zag ik het reeds verwachte blauwe licht zwaaien in m’n achteruitkijkspiegel. Ik in pyama uit de auto. Of ik gedronken had (1 biertje om 10 uur, zo’n slordige 6 uur geleden) en toch even wilde blazen. Een halfslachtige poging de diender mijn outfit te verklaren en uit te leggen dat mijn kind in de auto zat en ik rondreed om hem in slaap te laten vallen, had geen enkel effect. Er was geen houden aan, de mond moest om het buisje. Oh ja, en als ik gedronken had, zou ik gearresteerd worden voor rijden onder invloed. Bij de gedachte aan hoe Finn en Corina in ochtendjas dan thuis moesten komen kreeg ik het nog veel benauwder. Uiteraard zei het apparaatje ‘0’, dus geen spat alcohol in m’n systeem, en konden we onze weg vervolgen. Finn was weer wakker door dat prachtige blauwe knipperlicht en was wel weer opperbest gemutst. Wijzend naar de sterren reden we naar huis. Gelukkig wilde ie toen wel weer naar bed en heeft ie lekker tot half 10 geslapen.